Hoe ziet jouw gemiddelde werkdag eruit?
"Om half negen stap ik thuis in mijn bus en ga dan direct aan de slag met ‘mijn bonnen’. Dit zijn vaak hele uiteenlopende reparatieopdrachten. Samengevat komt het erop neer dat je als vakman of -vrouw de kleinere reparaties in huis doet die helpen het woongenot van huurders te behouden of verbeteren. Dit kan het maken van een stopcontact zijn of het vervangen van een wc-bril. Maar het kan ook het stucen van een klein stukje muur zijn. Daarnaast maken we woningen klaar voor nieuwe huurders en zijn er opdrachten waar we langere tijd aan werken. Hierbij kun je denken aan het vervangen van noodverlichting in onze complexen. Tussen de middag lunchen we meestal samen op kantoor. Aan het eind van de dag heb je een blok voor spoedklussen. Dit kan bijvoorbeeld een lekkage zijn die snel moet worden opgelost.
Waarom heb je gekozen voor dit technische beroep?
“Ik heb meerdere opleidingen gedaan, die waren allemaal vrij theoretisch. Maar ik merkte dat ik niet met passie naar mijn school en stages ging. Ik ben altijd al heel creatief en kunstzinnig geweest. Dus toen dacht ik: ‘Ik wil gewoon iets maken’. Dus ben ik de opleiding tot meubelmaker gaan doen. Toen ik na mijn opleiding via een familielid hoorde dat Elkien ‘vakmannen’ zocht, heb ik die kans gegrepen. Het is natuurlijk wel een heel ander vak dan meubelmaken, maar dat vind ik niet erg. Want ik kan in dit vak ook veel van mijn energie en creativiteit in mijn handen kwijt.”
Hoe bevalt het werken bij Elkien?
“Ik vind de sfeer heel goed en de korte lijntjes fijn. Ik had natuurlijk al wel een technische achtergrond, maar bij Elkien ben ik verder opgeleid en leer ik nog steeds veel bij. Want een muur stucen of een stopcontact maken, vraagt om andere kennis en vaardigheden. Ik ging daarom veel met collega vakmannen mee om te zien hoe het bij mensen thuis gaat. Want je moet niet alleen iets repareren, maar ook met huurders kunnen omgaan. Nu ga ik nog steeds af een toe met een collega mee om te kijken hoe je iets het beste aan kunt pakken. En ik kan altijd terecht bij de uitvoerders, die vroeger vaak zelf ook op de bus zaten. Of bij onze technische adviseurs als ik een vraag heb over een woning of als een huurder een probleem heeft dat ik niet kan oplossen. Maar bijvoorbeeld ook het contact met onze directeuren is laagdrempelig. Zij komen ook gewoon een praatje maken en weten wie je bent.”
Hoe is het voor jou om als enige vrouw in een team met mannen te werken?
“Ik werk in een team met ongeveer dertig mannen en ben veruit de jongste. Dat was natuurlijk eerst wel een beetje aftasten van beide kanten om te ontdekken hoe dat klikt. Maar je hebt een doel met z’n allen en dan maakt het niet zoveel uit of je een man of vrouw, jong of oud bent. En er is ook niet per se een mannencultuur, want tijdens de lunch op kantoor zijn er genoeg andere vrouwelijke collega’s. Ik snap wel dat de stap om in een mannenwereld te gaan werken een ding kan zijn. Maar vrouwen kunnen dit werk prima doen als ze daar gemotiveerd voor zijn. Het komt wel eens voor dat iets bijvoorbeeld heel strak is aangedraaid, dan is het nog wel een klus om zoiets los te krijgen. Maar dan kan ik een collega bellen die in de buurt is en dan is het ook zo weer opgelost.”
Welke reacties krijg je van huurders als jij voorrijdt?
“Veel huurders waar ik bij over de vloer kom zeggen er wel iets over dat ik een vrouw ben, maar ik heb nog nooit een negatieve reactie gekregen. Soms zijn ze wel verbaasd, dan zeggen ze bijvoorbeeld: ‘Ja, dat kan natuurlijk ook’. Maar de meeste reacties zijn heel positief. Vooral van de wat oudere vrouwen, die vinden het leuk dat er eindelijk wat verandering is. Dus er mogen best meer vrouwen bij komen. Het hoeft niet, maar is natuurlijk wel leuk. Bij de vakploeg van Elkien maakt het vrouw zijn helemaal niets uit. Ik ben de eerste vakvrouw hier, maar ik voel mij daar helemaal niet ongemakkelijk bij.”
Waar haal jij je voldoening uit in je werk?
“Ik kom natuurlijk veel bij huurders thuis. Het contact met deze huurders en het verschil tussen de huurders vind ik een van de leukste dingen. Bij de ene huurder thuis is alles helemaal tiptop in orde en het volgende moment kom je bij iemand die dat helemaal niet belangrijk vindt. Ik kom ook veel bij ouderen, en ook wel bij mensen die vroeger problemen hebben gehad. Dat zijn vaak de mensen met wie je de meeste gesprekken hebt. Bij ouderen krijg je soms hele verhalen over vroeger en dan zie je dat ze een beetje opleven omdat je even de tijd neemt voor een praatje tussendoor. En huurders zijn vaak ook blij met de kleine dingen die je voor ze doet. Voor ons lijken ze klein, maar voor een huurder kan het echt verschil maken. Dus als je bij wijze van tien bonnen op een dag hebt en elke huurder is blij, dan geeft dat veel voldoening.”
