Thuis bij Cor

Leestijd: 2 min

Voordat alles weg is nog even wat foto’s maken, dacht Cor de Boer. Dus stapte hij op zijn fiets naar de Lynbaenstrjitte in Grou, de straat van zijn geboortehuis.

Hij trof een straat met verlaten woningen vanwege de sloop- en nieuwbouwplannen van Elkien. De woningen uit de jaren 50 van de vorige eeuw voldoen niet meer aan de huidige kwaliteitseisen en maken plaats voor betere, duurzamere woningen.

“De huizen waren leeg, maar ik zag dat de tuinen nog vol stonden met mooie planten en struiken”, vertelt Cor. “Dat vond ik zonde dus belde ik naar Elkien om te vragen of ik de planten mocht hebben voor onze volkstuinvereniging. Dat vonden ze eigenlijk meteen een goed idee. Maar het moest wel snel gebeuren omdat er een hek om de huizenblokken zou komen. Gelukkig kon Willem van Rhenen, ook een lid van de volkstuinenvereniging, meteen komen helpen met uitgraven.

We hebben aardig wat planten kunnen redden en de tuineigenaren van ons volkstuinencomplex zijn er blij mee. Het is wel een leuk idee dat er nu planten in mijn volkstuin staan die afkomstig zijn uit de straat waar ik geboren ben. Ik ben sowieso een voorstander van recycling en hergebruik. Mijn vrijwilligerswerk bij de Kringloopwinkel – wat ik doe naast mijn werk als kok – is me dan ook op het lijf geschreven.”

Cor heeft tot zijn vierde jaar in het huis aan de Lynbaenstrjitte gewoond. Zijn vader was directeur van Woningbouwvereniging Idaarderadeel. Cor: “Mijn vader had kantoor aan huis. Er was een uitbouw aan ons huis met een aparte ingang. Daar ontving hij huurders en daar stond ook de kluis. In 1962 zijn we verhuisd naar de Stationsweg in Grou. Helaas is mijn vader maar 49 jaar geworden. Ik was toen 12 jaar. Voordat het huis aan de Lynbaenstrjitte gesloopt zou worden, wilde ik nog een paar foto’s maken voor mijn zeven jaar oudere zus, want zij heeft veel meer herinneringen aan die plek dan ik.”